'Let’s go Murphys!'

Terug naar overzicht

'Let’s go Murphys!'

'Let’s go Murphys!' Folkpunk grootheden Dropkick Murphys stonden twee avonden in een volledig uitverkochte AFAS Live met als special guest niemand minder dan Flogging Molly. AFAS Live veranderde gelijk in een dansende massa waar de biertjes direct in de rondte vlogen. Zowel op 10 als op 18 februari stonden de bands voor een uitverkochte zaal.

"Flogging Molly mag dan technisch gezien een voorprogramma zijn, maar de band wordt al jarenlang in één adem genoemd met de headliner. De Iers-Amerikaanse formatie kreeg een uur speeltijd, en mocht deze vullen met het beste materiaal uit hun twintigjarige carrière. 

De Murphys kenmerken zich door klassieke punk te combineren met doedelzak, fluit, mandoline en accordeon, waardoor je een folky geheel krijgt met ongelofelijk veel energie. De schreeuwerige stem van zanger Al Barr laat het geheel soms klinken als een politiek manifest. En daarmee zit je er niet geheel naast, want hoewel Dropkick Murphys leeft voor de lol, is de band ook niet bang om hier en daar wat statements te maken.

Fans krijgen wat ze willen in het laatste kwartier van de avond. Achtereenvolgens worden nog even meezingers 'The Hardest Mile' en 'I’m Shipping Up to Boston' erin geknald, met als toetje natuurlijk 'The Boys Are Back' en 'Until the Next Time'." - Counter Culture. Lees hier de gehele recensie via counterculture.nl.

Klik hier voor de foto's van 10 februari en klik hier voor de foto's van 18 februari. Foto's door Ferdy Damman.

Meer

'Let’s go Murphys!' Folkpunk grootheden Dropkick Murphys stonden twee avonden in een volledig uitverkochte AFAS Live met als special guest niemand minder dan Flogging Molly. AFAS Live veranderde gelijk in een dansende massa waar de biertjes direct in de rondte vlogen. Zowel op 10 als op 18 februari stonden de bands voor een uitverkochte zaal.

"Flogging Molly mag dan technisch gezien een voorprogramma zijn, maar de band wordt al jarenlang in één adem genoemd met de headliner. De Iers-Amerikaanse formatie kreeg een uur speeltijd, en mocht deze vullen met het beste materiaal uit hun twintigjarige carrière. 

De Murphys kenmerken zich door klassieke punk te combineren met doedelzak, fluit, mandoline en accordeon, waardoor je een folky geheel krijgt met ongelofelijk veel energie. De schreeuwerige stem van zanger Al Barr laat het geheel soms klinken als een politiek manifest. En daarmee zit je er niet geheel naast, want hoewel Dropkick Murphys leeft voor de lol, is de band ook niet bang om hier en daar wat statements te maken.

Fans krijgen wat ze willen in het laatste kwartier van de avond. Achtereenvolgens worden nog even meezingers 'The Hardest Mile' en 'I’m Shipping Up to Boston' erin geknald, met als toetje natuurlijk 'The Boys Are Back' en 'Until the Next Time'." - Counter Culture. Lees hier de gehele recensie via counterculture.nl.

Klik hier voor de foto's van 10 februari en klik hier voor de foto's van 18 februari. Foto's door Ferdy Damman.

'Let’s go Murphys!'